و تو دلت آزرده است....از نامردی هایی که در عشق دیده ای ، رنجیده ای....غصه

داری.....به تقدس عشق ایمان داشتی.....اما حالا  این طور نیست......چه کسی را

مقصر میدانی؟

خودت ؟؟؟

دلت؟؟؟

چشمانت؟؟؟

یا خدایت؟؟؟

بی شک همه ما خدا را مقصر میدانیم.....

وخدا را اینگونه زیر سوال میبریم:

خدایا ! چرا وصال را نصیبم نکردی؟

خدایا ! چرا معشوقم چشمانش را بست و مرا ندید؟

خدایا ! چرا معشوقم با خنجر خیانت نابودم کرد؟

و هزاران سوال دیگر....

در سوالاتمان همه را مقصر میدانیم جز خودمان.....

و شاید این است دلیلش که هیچوقت کارمان رونق  نمی یابد.....

آهای ! تو که میخواهی عشق را به خانه دلت دعوت کنی ، چشمانت را گشوده ای

 تا حقایق را ببیند یا نه؟

معشوقت را آن گونه شناخته ای که بدانی لایق عشقت هست یا نه؟ تصمیمت را

 گرفته ای ؟

در این راه مقدس همیشه مایه آرامش باش برای معشوقت......هر هوسی را عشق

 ندان......چشمانت را بر ناپاکی ها ببند......و عشق را آنگونه در دلت به تصویر بکش

 که خدا هم آن را بپسندد......

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: